Ξεκινώντας τα πρώτα μου βήματα στον κόσμο του iPhone και της Αpple διάβασα πολύ,έκανα λάθη και με πολύ διάβασμα και συμβουλές κατάφερα και τα ξεπερνούσα, αυτό που δεν είχα κάνει ποτέ και είναι το μεγαλύτερο λάθος είναι ότι δεν είχα ασχοληθεί με την ιστορία της εταιρίας που μου έδωσε την συσκευή που έχω σήμερα...O λόγος που το θέτω ως λάθος είναι ότι άμα δεν γνωρίζεις την φιλοσοφία που ακολουθεί η εταιρία της οποίας είσαι χρήστης δεν μπορείς και να κατανοήσεις οτιδήποτε έχει να κάνει με αποφάσεις αυτής,προς τους χρήστες της.
Aς δούμε λοιπόν παρέα ποια είναι η Αpple,και από που ξεκίνησε λοιπόν αυτή η εταιρία..
Αξίζει να αφιερώσετε 10 λεπτά και να το διαβάσετε.
Λείπουν πολλές σελίδες από την ιστορία της πληροφορικής! Υπάρχουν γεγονότα, πρόσωπα, τεχνολογίες που πέρασαν απαρατήρητα και κάποια ακόμη που ποτέ δε βγήκαν στην επιφάνεια. Η βιομηχανία της υψηλής τεχνολογίας μοιάζει αρκετά με τα χαλκεία της πολιτικής. Εξαφανίζει κάποιους και μεγεθύνει κάποιους άλλους, ακριβώς όπως έκαναν και εξακολουθούν να κάνουν κάποια καθεστώτα. Ίσως γιατί και η ίδια η πληροφορική είναι ένα καθεστώς στον μεταπολεμικό κόσμο. Από κάθε άλλη εταιρία σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο χώρο, εκείνη που έχει τα πρωτεία στο μυστήριο είναι η Apple Computer.
Η εταιρία που άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε τους υπολογιστές, η εταιρία που τόλμησε να προσπαθήσει να αλλάξει τον κόσμο, μα πάνω από όλα εκείνη που έγινε το πρότυπο της χαοτικής ανάπτυξης και της περισσότερο αντιφατικής πρωτοπορίας. Όποιος μελετήσει την ιστορία της Apple πέρα από τις "επίσημες" σελίδες, εχθρών και φίλων, θα δει πως ήταν μοναδικά ταιριαστή η ημερομηνία ίδρυσής της. Πρωταπριλιά του 1976, η αμερικάνικη foolΥs day στάθηκε για την Apple, αλλά και τον κόσμο της πληροφορικής ένα μοναδικό ορόσημο. Τη φετινή πρωταπριλιά η Apple κλείνει ένα τέταρτο αιώνα ζωής. Σε όλο αυτό το διάστημα, κάθε μέρα υπάρχει και κάποιος που προβλέπει το τέλος της. Και είναι λογικό. Η Apple είναι περισσότερο μια φάρσα, ένα κίνημα, μια ιδέα παρά μια εταιρία. Αυτή είναι η αδυναμία της αλλά αυτή και η μεγαλύτερη δύναμή της.
Μέρες Μαρτίου σε μια άνοιξη που έμπαινε ζεστή και φουριόζα στην Καλιφόρνια. Υπέροχος καιρός για να φιλοσοφείς ξαπλωμένος στο γρασίδι. Μέρες κατάλληλες για να αντικαταστήσεις το αυτοκίνητό σου με ένα ποδήλατο. Εποχή που επιτρέπει την μετακόμιση της επιχείρησης από το υπνοδωμάτιο στο πιο ...ευρύχωρο γκαράζ του σπιτιού σου... Υπάρχουν τρεις φίλοι που ζουν πιο έντονα από κάθε άλλη χρονιά αυτή την άνοιξη.
Τρεις;
Μα όλοι ξέρουμε πως ήταν μόνο δύο. Όλοι διαβάζουμε πως είχαν το ίδιο όνομα, Στήβ, και πως μοιράζονταν το ίδιο πάθος: Τα ηλεκτρονικά. Ωραία! Καιρός να αρχίσουμε με καμμιά αλήθεια, ή έστω με κάποιες διορθώσεις:
Ο Στήβ Γουόζνιακ(Αριστερά) και ο Στηβ Τζομπς (Δεξιά)
Υπήρχαν δύο φίλοι. Ο Στήβ Γουόζνιακ και ο Στηβ Τζομπς. Είχαν μεγαλώσει διαφορετικά. Είχαν συναναστραφεί με διαφορετικούς ανθρώπους. Είχαν διαφορετικές ανησυχίες, διαφορετικά άγχη. Σκέφτονταν διαφορετικά, όπως και το πετυχημένο σλόγκαν της εταιρίας τους σήμερα (Think different).
Thinking different?
Ο πρώτος Στηβ ήταν γόνος μιας απλής και καθωσπρέπει μεσοαστικής οικογένειας. Οι γονείς του θαύμαζαν και ενθάρυναν το πάθος του για εφευρέσεις και πειραματισμούς. Το μέλλον που ονειρεύονταν για τον γιό τους ήταν αυτό του επιστημονικού στελέχους μια μεγάλης πολυεθνικής στην κοιλάδα της τεχνολογίας.
Ο πρώτος Στηβ ήταν ένα ήρεμο και χαρούμενο παιδί. Γελούσε συνεχώς ακόμη και μπροστά σε κάποια αποτυχία. Δεν είχε πολλές. Ήταν το βραβευμένο σχολιαρόπαιδο για τις δεκάδες εφευρέσεις του. Πάνω από όλα ήταν ευτυχισμένος με το ποιός ήταν. Συμμετείχε με τη γενειά του στην επανάσταση των 70s, όμως για τον Γουόζνιακ η διαμαρτυρία ήταν πάντα ένα παιχνίδι. Καμμιά φορά τα παιχνίδια δεν κατέληγαν καλά, όπως τότε που απεβλήθει από το πανεπιστήμιο του Kολοράντο επειδή προγραμμάτησε τον κεντρικό υπολογιστή του να τυπώσει χιλιάδες φορές τη φράση "Fuck Nixon!".
Όμως ο Στηβ δεν απογοητευόταν εύκολα. Χαμογελούσε πλατειά και έβρισκε σύμμαχο στην έμφυτη ικανότητά του για μαστορέματα. Εκείνη ήταν που του άνοιγε πάντα κάποια άλλη πόρτα και του έδινε πάντα τα προς το ζειν.
Ο δεύτερος Στηβ ήταν περίεργο και δύσκολο παιδί. Κουβαλούσε την απογοήτευση του εγκαταλλελημένου και ιοθετημένου, που ποτέ δε συγχώρησε τους φυσικούς του γονείς. Πέρασε μια δύσκολη και ταραγμένη εφηβεία, προσπαθώντας να βρει την ταυτότητά του σε ότι εκείνη την εποχή έμοιαζε αντεξουσιαστικό και εικονοκλαστικό. Η οικογένειά του αντιμετώπιζε σημαντικές οικονομικές δυσκολίες και ανάμεσα στους φίλους και συμμαθητές ο Στηβ Τζόμπς ένιωθε πάντα ο αδικημένος. Ακολουθούσε αιρέσεις, χίπικα κοινόβια, πολιτικές μειοψηφίες. Γέμιζε τον εαυτό του και τους ανθρώπους που ήταν κοντά του από το άγχος του για επιτυχία σε δραστηριότητες που έπρεπε να διαθέτουν μια "κουλτούρα", αλλά και να στέκονταν ενάντια στο όποιο κατεστημένο.
Οι δύο νέοι συναντήθηκαν από κάποιο κοινό φίλο, έναν ακόμη "κατσαβιδάκια" της εποχής, τον Μπιλ Φερναντέζ. Παρά το διαφορετικό τους υπόβαθρο και τις φαινομενικά αντίθετες εμπειρίες τους, ενώθηκαν γρήγορα με μια βαθειά και ξεχωριστή φιλία. Ο Τζομπς είχε βρει κάποιον με ιδιαίτερες ικανότητες, στον οποίο μπορούσε να βασίσει τα όνειρά του. Ο Γουόζνιακ είχε γοητευτεί από το ελεύθερο πνεύμα του Τζόμπς και από τη δινότητα του λόγου του. Έτσι το υπονοδωμάτιο του Στηβ, όπου συναντιώταν το δίδυμο, άρχισε σιγά-σιγά να γεμίζει καλώδια και άλλα εξαρτήματα...
Η αρχή δεν ήταν στο γκαράζ!
Ένα από τα πρώτα, αν και όχι από τα πιο σημαντικά ψέματα για την Apple, είναι πως οι δύο φίλοι ξεκίνησαν στο γκαράζ του Πωλ Τζομπς, πατέρα του Στηβ. Η αλήθεια είναι πως οι πρώτοι πειραματισμοί και τα πρώτα εγχειρήματά τους έγιναν στο υπνοδωμάτιο του σπιτιού στο 11161 Κρίστ Ντράιβ του Λος Άλτος της Καλιφόρνια. Εκεί φτιάχτηκαν τα πρώτα παράνομα blue boxes για δωρεάν τηλεφωνήματα από τους freakers της εποχής.
Όταν ολόκληρος ο χώρος είχε γίνει ένα εργαστήριο και δεν επαρκούσε για τις δραστηριότητες των δύο φίλων και της παρέας τους, μόνο τότε κατέλαβαν το γκαράζ του Πωλ. Εκεί τελείωσε η συναρμολόγηση του περίφημου Apple I. Αυτό δεν ήταν τίποτε άλλο από μια λογική πλακέτα στην οποία κάθε χομπίστας της εποχής μπορούσε να προσθέσει πληκτρολόγια, σύνδεση με τηλεόραση και άλλα περιφερειακά.
Τι σκέφτονταν οι "άλλοι";
Ο Τζομπς βέβαια είχε δει σε αυτή τη δημιουργία, όχι απλά ένα μηχάνημα, αλλά ένα "κάρμα". Πίστευε, χωρίς να πέφτει έξω, πως ένας προσωπικός υπολογιστής, όπως προηγουμένος ένα blue box, ήταν κάτι σαν ένα όπλο, ενάντια στο σύστημα ή έστω ένα κλειδί για τη διείσδηση στο σύστημα.
To σύστημα βέβαια δεν ήταν και τόσο εύκολο να παρακαμφθεί. Εκείνο το ζεστό Μάρτιο με το Apple I στα χέρια, οι δύο φίλοι δε σκέφτονταν από την αρχή να το εμπορευτούν μόνοι τους. Παρά το χαμηλό κόστος κατασκευής του δε διέθεταν καμμιά αλυσίδα παραγωγής, ούτε μπορούσαν να βρουν κεφάλαια για να δημιουργήσουν μια τέτοια. Διωγμένοι από κολλάγια και με παρουσιαστικό χίππι, δεν ήταν σίγουρα εκείνοι που θα μπορούσαν να πείσουν επενδυτές να τους ανοίξουν τις πόρτες. Πόσο μάλλον να τους εμπιστευτούν χρήματα.
Ετσι το μηχάνημά τους παρείλλασε μπροστά στα μάλλον αδιάφορα μάτια σημαντικών στελεχών δύο από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της εποχής. Η πρώτη ήταν η Hewlett Packard στην οποία ο Γουόζνιακ δούλευε παρτ-τάιμ και δεσμευόταν με συμβόλαιο να παρουσιάζει τις εφευρέσεις του.
Και σε αυτή την περίπτωση ο μύθος που ακολουθεί την Apple έχει μπερδέψει λίγο την πραγματικότητα. Δεν είναι αλήθεια πως όλη η HP αδιαφόρησε για τον Apple I. O Γουόζνιακ παραδέχεται πως ο επικεφαλής του τμήματος επιστημονικών καλκιουλέιτορ της εταιρίας ήταν ενθουσιασμένος με το κατασκεύασμα του υπαλλήλου του. Πίστευε όμως πως ήταν άσχετο με το συγκεκριμένο τμήμα. Έτσι ζήτησε σε κάποιον νομικό της HP να ερευνήσει τα υπόλοιπα τμήματα της εταιρίας για πιθανό ενδιαφέρον.
Δυστυχώς για την HP, οι επικεφαλής τους δήλωναν πως "η Ηewlett Packard δεν ενδιαφέρεται για μια τέτοια αγορά". Με ένα χαρτί της HP στα χέρια του, που απελευθέρωνε τον Apple I από τον έλεγχο του ενδιαφέροντος της HP, ο Γουόζνιακ ήταν πλέον ελεύθερος να τον εμπορευτεί μόνος του μαζί με την παρέα του γκαράζ.
Η ειρωνία της υπόθεσης είναι πως η HP γεννήθηκε από τον William Hewlett και τον David Packard, δύο ανήσυχα πνεύματα της εποχής τους, σε ένα γκαράζ στο 367 της Άντισον Άβενιου του Πάλο Άλτο, λίγες εκατοντάδες μέτρα από το γκαράζ της οικογένειας Τζομπς.
Η επόμενη στάση των δύο φίλων ήταν η Atari, εταιρία στην οποία ο Τζομπς δούλευε παρτ-τάιμ. Ο Αλ Άλκομ, ιδρυτής της εταιρίας θεώρησε πολύ σημαντική εφεύρεση το Apple I. Όμως κι εκείνος δεν ενδιαφέρθηκε να το αποκτήσει. Ο λόγος ήταν πως η εταιρία του βρισκόταν στη μέθη της μεγάλης επιτυχίας του βιτεοπαιχνιδιού "Pong". Έτσι ήταν μάλλον απασχολημένη με την ενδυνάμωση αυτής της αγοράς, αποφεύγοντας να καταπιαστεί με κάποιαν άλλη.
Και αν η HP στάθηκε μάλλον τυχερή περνώντας έστω και καθυστερημένα στην παραγωγή προσωπικών υπολογιστών, η Αtari, ακολούθησε το παράδειγμα της Apple τα επόμενα χρόνια με πολύ περιορισμένη επιτυχία μέχρι το κλείσιμο της δραστηριότητας στα 1992 και τη συγχώνευση με την JTS Corporation στα 1996.
Στους δύο τρίτος δε χωρεί...
"Δύο είναι εταιρία - τρεις είναι όχλος!", λέει μια κλασσική αμερικάνικη παροιμία. Υπάρχουν σημαντικοί μελετητές των επιχειρήσεων αλλά και κοινωνιολόγοι και ανθρωπολόγοι που υποστηρίζουν πως η δύναμη της ισοροπίας που αναπτύσεται σε ένα δίδυμο, ένα ζευγάρι ή μια συνεργασία δύο πόλων, αποσυντονίζεται και αναιρείται όταν υπάρξει ένας τρίτος πόλος ή ένα τρίτο πρόσωπο. Άλλωστε και στην ελληνική δημοσοφία δεσπόζει η άποψη πως "στους δύο τρίτος δε χωρεί"! Ότι και αν ισχύει πάντως είναι καλό για την επόδοση της αλήθειας να ξεκαθαριστεί πως μετά από την αδυναμία των δύο φίλων να βρουν στήριγμα στις εταιρίες που δούλευαν υπήρξε ένα τρίτο πρόσωπο που πίστεψε στο εγχείρημά τους αν και όχι με μεγάλη σταθερότητα.
Μετά το φιάσκο στην ΗΡ και στην Αtari, ο Τζομπς αισθανόταν μάλλον ικανοποιημένος από την εξέλιξη. Ήταν ο μόνος που είχε πιστέψει σε αυτό το εγχείρημα περισσότερο από όλους τους άλλους. Ίσως διότι έμοιαζε σαν τη μοναδική του ευκαιρία, ίσως διότι είχε πεισθεί πραγματικά από τους χάκερς και φρήκερς της εποχής, όπως ο ο Ντέιβιντ Μπάνελ ή ο Τζον Ντρέιπερ, πως ο προσωπικός υπολογιστής είναι το "εξάσφαιρο" της εποχής του. Έτσι ο Τζομπς προσπάθησε να βρει τους πρώτους αγοραστές ανάμεσα στα μέλη του θρυλικού Homebrew Computer Club, που συνεδρίαζε στο Στάνφορντ.
Ο Τζομπς μιλούσε με τέτοια πειθώ για τον Apple I, κατάφερνε να χρησιμοποιεί ένα επαναστατικό λεξιλόγιο που έκανε το μηχάνημα του φίλου του να μοιάζει το απόλυτο αντικείμενο πόθου για κάθε χομπίστα της εποχής του. Έτσι κατάφερε να κλείσει την πρώτη μεγάλη παραγγελία. Ο Πώλ Τζέι Τέρελ, ιδρυτής του πρώτου καταστήματος για υπολογιστές στον κόσμο, του Byte Shop στο Μάουνταιν Βιου της Καλιφόρνια παρήγγειλε 50 κομμάτια από τον Apple I μετά από μια παρουσίαση του Τζομπς στο κλάμπ. Η παραγγελία είχε κλειστεί. Ο Τέρελ είχε πεισθεί να πληρώσει με μετρητά τους πενήντα υπολογιστές, όμως ένας τέτοιος αριθμός ήταν κάτι το αδιανόητο για τους δύο Στηβ. Εκείνοι είχαν αρχικά προτείνει να παραδώσουν πλακέτες όπου ο αγοραστής θα εμπλούτιζε μόνος του με περιφερειακά.
Ο Τέρελ όμως επέμενε να είναι πραγματικοί πλήρεις υπολογιστές. Όχι μόνο έπρεπε να βρούν εργατικά χέρια για τη συναρμολόγηση, αλλά και κάποιο κεφάλαιο για την αγορά των εξαρτημάτων. Εκεί έρχεται ο τρίτος ιδρυτής για την Πρωταπριλιά του 1976, ημέρα που η Apple μορφωποιήθηκε σε εταιρικό σχήμα.
Ο Ρόναλντ Τζέραλντ Γουέιν, συνάδελφος του Τζομπς στην Αtari, συμμετείχε στο εταιρικό με ένα μερίδιο της τάξης του 10%. O Mπάσνελ ήταν 41 ετών την ημέρα που η Apple ιδρύθηκε. Παρά τη διαφορά ηλικίας που είχε με τους δύο Στηβ (ο Γουόζνιακ ήταν 25 και ο Τζόμπς μόλις 21) είχε αναπτύξει μια περιστασιακή φιλία με τον Τζομπς. Στις συναντήσεις τους απασχολούνταν με φιλοσοφικά ερωτήματα γύρω από την ηθική του πλουτισμού. Ο Γουέιν ενδιαφερόταν για τις απόψεις του Τζομπς και είχε πιστέψει πως το εγχείρημα του προσωπικού υπολογιστή ήταν σημαντικό. Έτσι συμμετείχε στην προσπάθεια συναρμολόγησης της πρώτης παραγγελίας κυρίως με την προσωπική του εργασία. Ερχόταν το απόγευμα, μετά τη δουλειά του στην Αtari, στο γκαράζ του Τζομπς και εργαζόταν εκεί μέχρι το άλλο πρωί. Ήταν πρόθυμος και φιλότιμος, ήταν όμως και 41 ετών και έξω από το παρεΐστικο πνεύμα των υπολοίπων. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως ήταν άλλο.
Η υπογραφή του 82χρονου σήμερα Ρόναλντ Τζ. Γουέιν βρίσκεται κάτω από τις υπογραφές του Στίβεν Τζομπς και του
Στίβ Γουόσνιακ στο ιδρυτικό έγγραφο της Apple Computer.
Ο Γουέιν είχε ζήσει μια μεγάλη προσωπική αποτυχία. Η επιχείρηση Siand, που είχε δημιουργήσει, με έδρα το Λας Βέγκας, είχε πέσει έξω πριν από τέσσερα χρόνια. Ο ίδιος είχε βρεθεί σε δεινή οικονομική θέση για μια τριετία. Όταν λοιπόν πληροφορήθηκε πως ο Τζομπς είχε πουλήσει το φορτηγάκι του για να εξασφαλίσει κάποια χρήματα, όταν είδε το Γουόζνιακ να πουλάει το αγαπημένο του επιστημονικό καλκιουλέιτορ για λίγα ακόμη, όταν έμαθε πως η εταιρία είχε συνάψει δάνειο της τάξεως των 15.000 δολλαρίων θορυβήθηκε. Πίστεψε πως σε περίπτωση που η Apple γινόταν μια ακόμη αποτυχία, εκείνος, ως μέτοχος, θα έπρεπε να κληθεί να καλύψει τη ζημιά. Μπορεί ο Τζόμπς να κυκλοφορούσε με ένα ποδήλατο κάτω από τον ήλιο της Καλιφόρνια και ο Γουόζνιακ να πολεμάει με τους υπολογισμούς στο χαρτί, όμως εκείνος δεν ήταν έτοιμος να διακινδυνεύσει ξανά.
Έτσι ο Ρόναλντ Τζέραλντ Γουέιν θα παραιτηθεί από μέτοχος της Apple μόλις 12 μέρες μετά από την ίδρυσή της. Ως αποζημίωση για την εργασία του πήρε 800 δολλάρια. Απαλαγμένος από το άγχος της νόμμιμης ανάμιξής του στο εγχείρημα, ο Γουέιν συνέχισε να συνεργάζεται με την παρέα των δύο Στηβ. Καταπιάστηκε με τη συγγραφή των εγχειριδίων για τον Apple I και ταυτόχρονα συμβούλευε τους υπολοίπους για την κατασκευή των υπολογιστών. Αφού η παραγγελία, έστω και με κάποια προβλήματα μπόρεσε να παραδωθεί στο Byte Shop, η Apple είχε τα πρώτα της κέρδη.H τιμή του για εκείνη την εποχή αν και υψηλή (1000 $) κατόρθωσε να πουλήσει περίπου 2.000.000 κομμάτια!
Επόμενη προσπάθεια ήταν να μπορέσει να συναρμολογήσει ακόμη περισσότερους υπολογιστές ώστε να προσεγγίσει ένα ακόμη μεγαλύτερο κοινό. Αυτό φυσικά θα σήμαινε ακόμη μεγαλύτερο άνοιγμα σε πιστώσεις και ακόμη μεγαλύτερη αβεβαιότητα. Έτσι το αποφάσισε! Ο πονεμένος από χρεωκοπεία σαραντάρης είδε σαν μόνη ενδεδειγμένη λύση το να κρατηθεί μακρυά από τα πειράματα των υπολοίπων.
Έρχονται τα χρήματα, τελειώνει η αθωότητα;
Το Νοέμβριο του 1976 το πρώην αφεντικό του Τζόμπς, ο Νόλαν Μπάσνελ της Αtari, παρότι εξακολουθούσε να μην ενδιαφέρεται να επενδύσει στην Αpple, μίλησε σε κάποιους επενδυτές για την δουλειά των δύο Στηβ. Αυτός που ενδιαφέρθηκε ήταν ο τριαντατετράχρονος τότε, Άρμας Κλίφφορντ "Μάικ" Μαρκκούλα. Ο Μαρκκούλα είχε δημιουργήσει μια μικρή περιουσία αξιοποιώντας την επένδυσή του στην Fairchild Semiconductors και στην Intel. Αναζητούζε λοιπόν μια επενδυτική ευκαιρία σε μια εταιρία που ξεκινούσε αποσκοπώντας σε ένα μεγάλο κέρδος.
Τον Νοέμβριο του 1976, ο Μαρκκούλα επισκέφτηκε το γκαράζ και συμφώνησε να επενδύσει στην Αpple 92.000 δολλάρια από προσωπικά του χρήματα. Ταυτόχρονα εξασφάλισε ένα δάνειο ύψους 250.000 δολλαρίων από την Bank of America. Έτσι δημιουργήθηκε ένα δεύτερο εταιρικό συμφωνητικό για την Apple με συμμετοχή των δύο Στηβ και του Μαρκκούλα. Ο τελευταίος αποφάσισε να στείλει το ποσό των 5.308,96 δολλαρίων στον Ρόναλντ Γουέιν, σαν εξαγορά του αρχικού μεριδίου του. Η σκέψη που έκανε τότε ο Μαρκκούλα ήταν να αποφύγει κάθε μελλοντική διεκδίκηση από μέρους του Γουέιν. Πράγματι ο Γουέιν δέχτηκε το ποσό και άνοιξε με αυτό μια επιχείρηση πώλησης γραμματοσήμων, νομισμάτων και άλλων συλλεκτικών αντικειμένων σε φιλοτελιστές.
O Γουέιν ήταν για τον Τζομπς ένας μέντορας, ο οποίος αναγνώριζε στο πρόσωπό του κάτι που του έλειπε, η διπλωματία. Δώδεκα όμως ημέρες αργότερα, ο νεαρός τότε Γουέιν απέσυρε τη συμμετοχή του καθώς ήταν ο μόνος μεταξύ των τριών που είχε κάποια περιουσιακά στοιχεία, τα οποία θα έπρεπε να είναι διατεθειμένος να διαθέσει για την παροχή δανειοδότησης της νεοσύστατης εταιρείας. Αρνήθηκε
Αν φυσικά είχε διατηρήσει το μερίδιό του, κατά την είσοδο της εταιρίας στη Γουόλ Στρητ το 1980, θα κατείχε 1,6 εκατομμύρια μετοχές, ποσοστό που θα μεταφραζόταν σε πάνω από 20 εκατομμύρια δολλάρια. Αν μάλιστα κρατούσε τις μετοχές του μέχρι το split του 1987, θα κατείχε μια περιουσία 244 εκατομμυρίων δολλαρίων.
Το αξιοσημείωτο είναι πως ο Γουέιν ουδέποτε δήλωσε μετανιωμένος από την απόφασή του, δηλώνοντας πως "ήταν η πιο ενδεδειγμένη από την πληροφόρηση που μπορούσε να έχει εκείνη την εποχή". Παρότι ο καθένας στη θέση του θα ηταν μάλλον γεμάτος απογοήτευση και αυτοκριτική ο Γουέιν στη συνέχεια της ζωής του έδειξε πως είχε αφήσει πίσω του την περιπέτεια του γκαράζ και συνέχιζε τη ζωή του.
Αν και ο Τζόμπς προσπάθησε αργότερα να πείσει τον Γουέιν να γυρίσει στην εταιρία ως υπάλληλος, αυτός αρνήθηκε και έμεινε προσηλωμένος σε περισσότερο ήσυχες δραστηριότητες. Αυτός είναι ίσως και ο λόγις που κάθε ιστορικός της πληροφορικής απλώς τον ξέχασε και εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, το όνομά του δεν αναφέρεται στην ιστορία της Apple.
To άγνωστο & Λαμπερό λογότυπο
Η πιο σημαντική συμβολή του Γουέιν στην ιστορία της Apple ήταν ο σχεδιασμός του πρώτου λογοτύπου της εταιρίας. Αυτό ήταν ένα σχέδιο με σινική μελάνη σε χαρτί, όπου μέσα σε μια κορνίζα που μοιάζει αραβικό παράθυρο απεικονιζόταν ο Ισαάκ Νιούτον καθισμένος κάτω από ένα δέντρο. Ο Νιούτον διαβάζει κρατώντας μία πένα από φτερό και ένα μήλο κρέμεται πάνω από το κεφάλι του έτοιμο να πέσει και να του δώσει το έναυσμα για τη διατύπωση της θεωρίας της βαρύτητας.
Στην κορνίζα αναγράφονται οι στίχοι από το ποίημα του Γουίλλιαμ Γουόρτζγουόρθ, «Κατοικία του Κέμπριτζ», "Nιούτον, ένα πνεύμα αιώνια ταξιδεύον μονάχο μέσα σε παράξενες θάλασσες σκέψης". Το όνομα της εταιρίας αναγράφεται σε μια λωρίδα παπύρου που αγκαλιάζει την όλη σύνθεση. Το λογότυπο του Γουέιν χρησιμοποιήθηκε για λίγο καιρό σαν το βασικό έμβλημα της εταιρίας.
Ο Τζομπς πίστευε πως είναι εξαιρετικά παλαιομοδίτικο και αρκετά μνημιώδες, γεγονός που το καθιστούσε μάλλον αποριπταίο. Ταυτόχρονα το λογότυπο του Γουέιν παρουσίαζε μεγάλη δυσκολία αναπαραγωγής σε μικρές διαστάσεις. Έτσι τον Απρίλιο του 1977, όταν γνώρισε τον Ρομπ Γιάνοφ, έναν art director από την εταιρία δημοσίων σχέσεων Regis McKenna, του ζήτησε να σχεδιάσει ένα καλύτερο λογότυπο. Η αρχική πρόταση του Γιάνοφ ήταν μια ασπρόμαυρη σιλουέττα από ένα μήλο. Όμως όποιος έβλεπε αυτό το σχέδιο το πρώτο που σκεφτόταν ήταν μια ντομάτα και έτσι ο σχεδιαστής αφαίρεσε σε επόμενη φάση ένα ημικύκλειο από τη δεξιά πλευρά, συμβολίζοντας τη δαγκωματιά.
Οι συνειρμοί στη βιβλική αμαρτία που δημιουργούσε το λογότυπο έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό από τον Τζομπς. Ταυτόχρονα ο Γιάνοφ πρόσθεσε έξι οριζόντιες χρωματιστές γραμμές ώστε να γίνεται αναφορά στις εξαιρετικές για την εποχή δυνατότητες απεικόνισης χρώματος που προσέφερε ο Apple II.
Η ανάγκη χρήσης τόσων χρωμάτων καθώς και τα προβλήματα αναπαραγωγής που παρουσίαζε το λογότυπο έκαναν αργότερα τον πρώην πρόεδρo της Apple, Μάικλ Μ. Σκόττ να το ονομάσει "το πιο καταραμένο ακριβό λογότυπο που σχεδιάστηκε ποτέ".
Πάθος, γνώση, ελπίδα και αναρχία
Όσο και αν άνθρωποι των επιχειρήσεων και του χρήματος δισανασχέτησαν και διαφώνησαν με το έμβλημα αυτό, το λογότυπο με το χρωματιστό μήλο είναι ακόμη και σήμερα ένα από τα περισσότερο αναγνωρίσιμα και τα περισσότερο επικοινωνιακά λογότυπα στον κόσμο.
Το μήλο - σύμβολο του προπατορικού αμαρτήματος στάθηκε για την Apple και τους οπαδούς της το κεντρικό σύμβολο της φιλοσοφίας της εταιρίας. Όπως κάθε ιδέα, σαν κάθε κίνημα έτσι και μια εταιρία που φιλοδοξούσε να εκφράσει την ανατροπή και την πρωτοπορία έπρεπε να βασιστεί σε ένα δυνατό σύμβολο που να έχει έντονους τους συνειρμούς σε αρχαίγονες πνευματικές βάσεις. Η αμαρτία της παράβασης του κανόνα, η δοκιμή του απαγορευμένου καρπού βρήκε στο λογότυπο της Apple το απόλυτο συμβολισμό της.
Χαρακτηριστική είναι η σχετική δήλωση του πρώην προέδρου του τμήματος προϊόντων της Apple και δημιουργού του λειτουργικού συστήματος BeOS, Ζαν Λουί Γκασσέ "Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια για μένα είναι το λογότυπό μας. Το δαγκωμένο σύμβολο της επιθυμίας και της γνώσης βαμμένο με τα χρώματα του ουρανίου τόξου σε λανθασμένη σειρά. Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς ένα πιο ενδεδειγμένο λογότυπο: πάθος, γνώση, ελπίδα και αναρχία".
Η τελευταία πάντως μετάλλαξη του λογοτύπου της Apple έγινε το 1997, όταν ο Τζομπς, τότε προσωρινός ακόμη CEO της εταιρίας, αποφάσισε να αλλάξει το λογότυπο αποβάλλοντας τις οριζόντιες χρωματιστές γραμμές. Η απόφαση αυτή στηρίχτηκε στην προσπάθεια να έχει κάθε προϊόν ένα μήλο ομοιόχρωμο, που να δένει περισσότερο με το industrial design του. Παράλληλα, η εταιρία να χρησιμοποιεί μια πιο συμπαγή και πιο ανάγληφη εικόνα στην επικοινωνία της, που θα παραπέμπει στη νέα γενιά χρωματιστών προϊόντων. Σε αντίθεση με ότι πιστεύουν οι περισσότεροι, το πρώτο προϊόν στο οποίο εμφανίστηκε ένα ομοιόχρωμο λογότυπο, δεν ήταν το iMac, αλλά το PowerBook G3, που παρουσιάστηκε στις 6 Μαϊου του 1998 με ένα κρυσταλλικό λευκό λογότυπο πάνω του.
Μεγάλοι και παιδιά;
Είτε με πολύχρωμο, είτε με μονόχρωμο μήλο πάνω στα προϊόντα της, στα 25 χρόνια ιστορίας της, η Apple Computer έγινε το σύμβολο της πιο άτακτης και πιο μυστηριώδους εταιρίας πληροφορικής. Ξεκίνησε από το χιούμορ και το κέφι ενός παιδιού - θαύματος, στηρίχτηκε στο πνεύμα και τη διορατικότητα ενός αντικοινωνικού, πλην όμως προικισμένου χίππι, απέτυχε να εμπνεύσει κάποιον ενθουσιώδη, αλλά φοβισμένο εταίρο. Η εταιρία μεγάλωσε όταν ήρθαν τα χρήματα από το σύστημα. Βασίστηκε σε αυτά για να περάσει στις μάζες τη δουλειά και το όνειρο κάποιων προικισμένων οραματιστών, όπως τους Ντάγκλας Έγκελμπαρτ ή του Άλαν Κέι. Ενσωμάτωσε τις επαναστατικές τεχνολογίες του Xerox PARC και τις κατέστησε τα αδιαφιλονίκητα πρότυπα σε μια εποχή, που οι ειδικοί έλεγαν πως οι υπολογιστές είναι μόνο για τους επιστήμονες.
Xerox PARC
Χωρίς το πνεύμα ανθρώπων σαν τον Τζόμπς ή τον Γουόζνιακ, ίσως ο κόσμος να είχε καθυστερήσει πολύ. Ίσως και να μην είχε ποτέ γνωρίσει ένα φιλικό υπολογιστή με ποντίκι και παράθυρα. Η Apple έκανε κάθε κίνησή της με απίστευτη αντιφατικότητα. Έγινε η εταιρία που αγαπήθηκε και μισήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη.
Ο Νίκος Δήμου (Έλληνας δημοσιογράφος με ειδικευμένη γνώση στα τεχνολογικά θέματα) μιλούσε παλιά για οπαδούς και όχι χρήστες και είχε απόλυτο δίκιο. Οι χρήστες της Apple νιώθουν ξεχωριστοί, πέφτουν σε συζητήσεις και διαμάχες σαν να υποστηρίζουν κάποια ιδέα, κάποιο κίνημα, κάποια επανάσταση. Λογικό ή παράλογο, η εταιρία στηριζόταν πάντα και προωθούσε όλα αυτά, που οι άλλοι δεν ήθελαν να ξέρουν. Τα παράθυρα και το ποντίκι, οι υπολογιστές για τους απλούς ανθρώπους, τα πολυμέσα, η δημιουργικότητα για τον καθένα, η διάθεση για δύναμη πέρα από το συνηθισμένο ακόμη και με κάθε τίμημα.
Σε όλα αυτά τα 25 χρόνια κάθε μέρα κάποιος προβλέπει το τέλος αυτής της εταιρίας και κάποια καινούργια φήμη εξαγοράς της παρουσιάζεται. Ακόμη και όταν δεν υπάρχει καταστροφολογία, η κριτική που προβάλεται είναι πως η εταιρία κάνει λάθος, πως κακώς αποσύρει τη μεγάλη εύκαμπτη δισκέτα, κακώς βασίζεται στα "μνημοβόρα γραφικά", κακώς έβγαλε το πρώτο PDA, κακώς περνάει στην τεχνολογία RISC, κακώς αποσύρει και τη μικρή δισκέττα, κακώς βασίζεται στο design, κακώς χρωματίζει τα μηχανήματα, κακώς δίνει σημασία στο όνομα του interface, κακώς... κακώς... κακώς...! Ίσως! Ίσως να κάνει λάθος η Apple!
Το δικαίωμα στη φάρσα
Όμως ποιά είναι η Apple; Eίναι ο Τζόμπς; Eίναι το διοικητικό συμβούλιο; Είναι κάτι απρόσωπο; Είναι μια ιδέα; Ο Τζόμπς είχε πει πως "έχουμε γράψει μια AppleScript (ρουτίνα) που τρέχει μόνη της την εταιρία". Αντίθετα ο τελευταίος βιογράφος του, Άλαν Ντόιτσμαν, σε ένα βιβλίο που ο Τζόμπς αποκύρηξε εντονώτατα, υποστηρίζει πως ο Τζομπς ουδέποτε έπαιρνε μεγάλες αποφάσεις στην εταιρία. Ισχυρίζεται με ιδιαίτερη χαρά, που ομολογουμένος δε γίνεται εύκολα κατανοητή, πως ο Τζομπς δεν είχε δυνατότητα αποφάσεων για μεγάλα ποσά.
Μπορούσε να αγοράζει ένα πιάνο με ουρά ή μια Harley Davidson για να διακοσμήσει την είσοδο του τμήματός του, αλλά για μεγαλύτερα ποσά αποφάσιζαν μόνο μεγάλοι (σε ηλικία) άνδρες!" Και αναρωτιέται κανείς γιατί χαίρεται κανείς τόσο για την ηλικία όσων αποφασίζουν;
Ήταν νεαροί όσοι απέριψαν τις ιδέες του XeroxPARC;
Πόσο χρονών ήταν ο Λίνους Τόρβαλντς;
Σε κάθε περίπτωση η αλήθεια είναι αρκετά πιο περίπλοκη. Η Apple ενσωματώθηκε στο σύστημα, στηρίχτηκε στο πνεύμα ενός χίππι και στα χρήματα μεγαλυτέρων ανδρών. Αποτέλεσε το πεδίο σύγκρουσης ανιφατικών χαρακτήρων, εγωμανίας, ίντριγκων, επιχειρηματικής ανωριμότητας. Κατάπιε τα παιδιά της, τα ξαναπρόβαλλε, μπορεί να τα ξανακαταπιεί και ίσως και να σβήσει κάποτε.
Όμως στο ένα τέταρτο αιώνα που ζεί κατέστησε πραγματικότητα κάθε τι που κάποιοι έβλεπαν φάρσα. Και αντίστροφα, έκανε να μοιάζει με φάρσα πολλά από όσα θεωρούνταν σοβαρά. Πέρασε στη γραμμή προϊόντων της οτιδήποτε έμοιαζε ονειρικό και συχνά παιδικό.
Εδώ να κάνω μία μικρή παρένθεση και να προσθέσω ότι ο Steve Jobs το 1986 αγόρασε την The Graphics Group που στη συνέχεια μετονομάστηκε PIXAR, η οποία άνηκε στην Lucasfilm computer graphics division, της εταιρεία που είχε βγάλει τις ταινίες Star Wars. Η PIXAR γρήγορα έγινε η πλέον επιφανής εταιρία στον χώρο των κινουμένων σχεδίων βασισμένων σε γραφικά υπολογιστών, όπου σε συνεργασία με την Walt Disney Pictures ως διανομέα δημιούργησε σειρά ταινιών κινουμένων σχεδίων με πρώτη τη ταινία Toy Story, μία ταινία που την έκανε γνωστή ως εταιρεία και απέφερε μεγάλα κέρδη στον Steve Jobs.
Τώρα ας πάμε λίγο πίσω στο χρόνο για να κάνουμε μία μικρή αναδρομή στην ιστορία της Apple από όταν έφυγε ο Steve μέχρι και τα τέλη του 1996. Μεταξύ του 1985 και του 1992 η Apple κατείχε κυρίαρχη θέση στην αγορά προσωπικών υπολογιστών με γραφικό περιβάλλον. Οι υπολογιστές Macintosh αποτελούσαν μηχανήματα υψηλής ποιότητος και τιμής και ήταν ταυτόχρονα πολύ εύχρηστα. Το 1992 η Apple μεταπήδησε στη πλατφόρμα επεξεργαστών PowerPC σε συνεργασία με τις εταιρίες Motorola και IBM. Ωστόσο τα εσωτερικά προβλήματα της εταιρίας, τόσο τεχνολογικά και λειτουργικά (παρωχημένο λειτουργικό σύστημα, έλλειψη στρατηγικών στόχων, αυξημένος ανταγωνισμός και απώλεια εσόδων) όσο και διοικητικά/πολιτικά (διαφωνίες μεταξύ στελεχών, αδυναμία λήψης βασικών αποφάσεων) έφεραν την Apple στα πρόθυρα πτώχευσης το 1996.Τότε ήταν που η Apple ανακοίνωσε ότι θα αγοράσει την NeXT για $429 εκατομμύρια σκοπεύοντας να χρησιμοποιήσει το λειτουργικό της σύστημα ως τη βάση για το νέο Mac OS. Τελικά μετά από αρκετές διαπραγματεύσεις η Apple αγόρασε την ΝeXT τον Φεβρουάριο του 1997. Λίγο αργότερα ο Steve Jobs επέστρεψε στην εταιρία ως προσωρινός CEO.
Η επιστροφή του Steve στην Apple θεωρείται κρίσιμης σημασίας για την επιβίωση της εταιρίας. Μέσα σε λίγα μόλις χρόνια και με την αναδιάρθρωση των προϊόντων και τμημάτων της, όπως για παράδειγμα τη κατάργηση του Apple Newton(βλ.Εικόνα 1 παρακάτω),του Cyberdog(βλ.Εικόνα 2 παρακάτω)και του OpenDoc, την συγχώνευση των υπολογιστών Macintosh σε δύο σειρές και την εξασφάλιση της επένδυσης $100 εκ. από τη Microsoft και τη σύναψη συμφωνίας μεταξύ των δυο εταιριών σχετικά με τη συνεχιζόμενη υποστήριξη της πλατφόρμας Macintosh για 5 χρόνια, η Apple γίνεται ξανά κερδοφόρα. Εκείνη η εποχή ήταν μία περίοδος τρόμου για τους εργαζομένους της Apple, καθώς όλοι φοβόντουσαν ότι θα χάσουν την δουλειά τους.
Apple Newton :
Cyberdog:
OpenDoc :
Από το 1998 μέχρι σήμερα η Apple διανύει μια νέα περίοδο ευημερίας. Υπό τη καθοδήγηση τόσο του Steve Jobs, όσο και των ομάδων που δημιούργησε (και εν μέρει έφερε μαζί του από τη ΝeXT) η Apple προχώρησε σε αναδιάρθρωση τόσο των υπολογιστών της όσο και του λογισμικού της. To 1998 παρουσίασε το iMac, ένα σχεδιαστικά πρωτότυπο μηχάνημα το οποίο της απέφερε σημαντικά έσοδα. Το 2000 στο Macworld Expo ο Steve Jobs ανακοίνωσε και επίσημα πλέον τον τίτλο του ως μόνιμος CEO της Apple. Το 2001 η Apple παρουσίασε μια ριζικά βελτιωμένη έκδοση του λειτουργικού συστήματος για τους υπολογιστές της Macintosh, το MacOS X το οποίο βασιζόταν εν μέρει στο λογισμικό της NeXT που είχε αγοράσει μερικά χρόνια νωρίτερα.
Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 2001 ο Jobs έκανε μία ιδιαίτερα σημαντική επιχειρηματικά κίνηση στον χώρο της μουσικής.
Αντιλαμβανόμενος την επανάσταση του Internet και της ψηφιακής μουσικής, δημιούργησε το 2001 το iPod. Δύο χρόνια αργότερα, το 2003, και με δεδομένη την επιτυχία του iPod, η Apple μπήκε δυναμικά στον χώρο της διανομής μουσικής μέσω του διαδικτύου και του iTunes Music Store (iTMS). Στα μέσα του 2005 η Apple ανακοίνωσε τη πρόθεση της για χρήση επεξεργαστών Intel προς έκπληξη πολλών και την εγκατάλειψη της πλατφόρμας PowerPC με αιτιολογία την αργή πρόοδο εξέλιξης των επεξεργαστών από την IBM. Λιγότερο από 7 μήνες αργότερα η Apple παρουσίασε τον πρώτο υπολογιστή της με επεξεργαστή Intel (Macbook Pro)• τον ακολούθησαν νεώτερες εκδόσεις για όλες τις σειρές προϊόντων υπολογιστών της εταιρίας και τον Αύγουστο του 2006, όλοι οι υπολογιστές της Apple ήταν βασισμένοι σε επεξεργαστές της Intel, ξεκινώντας ένα νέο κεφάλαιο για την εταιρία.
Τέλος παρά τις διαψεύσεις σχετικά με την ανάπτυξη κινητού τηλεφώνου από τον Steve Jobs, στις αρχές του 2007 η Apple μπήκε στην αγορά των κινητών τηλεφώνων με την παρουσίαση του iPhone, μιας συσκευής που γρήγορα κατέκτησε μεγάλο μέρος της αγοράς κινητών τηλεφώνων στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη.
Η Πορεία της Apple
Χρονολογίες–σταθμοί στην ιστορία της Apple μπορούν να θεωρηθούν οι παρακάτω:
- 1976: Ο Apple I ολοκληρώνεται και η Apple ιδρύεται από τον Steve Jobs των Wayne και τον Woz. O Apple I κοστολογείται στα 666 δολάρια.
- 1977: Ο Scott γίνεται ο πρώτος πρόεδρος της Apple. Δημιουργείται ο Apple II με κόστος 1298 δολάρια
- 1978: Ο Apple αποκτά σκληρό δίσκο με κόστος 495 δολάρια
- 1979: Προτοεμφανίζεται ο Apple II plus
- 1981: H IBM κατασκευάζει το πρώτο PC
- 1983: Διατίθεται στην αγορά ο Liza με τιμή 9995 δολάρια. Αν και τεχνολογικά προηγμένος , είναι πολύ ακριβός για να τον αποδεκτεί το αγοραστικό κοινό.
- 1984: Λανσάρεται ο Liza II με αρκετά μειωμένη τιμή (3.495 δολάρια) και λιγότερες δυνατότητες από τον Liza I, όμως και πάλι δεν γίνεται αποδεκτός από την αγορά υπολογιστών. Την ίδια χρονιά κατασκεύαζεται ο πρώτος Mac 128K με αναπάντεχη επιτυχία και μετά ο Mac 512K .
- 1985: Αποσύρεται ο Apple III. Ο Liza II μετονομάζεται σε Macintosh XL. H Microsoft δημιουργεί τα windows 1.0 για Mac . O Steve Jobs αφήνει την Apple. Tην διοίκηση αναλαμβάνει ο Sculley.
- 1986: Mac plus και Μac 512Ke. O Steve Jobs αγοράζει την Pixar και ιδρύει την εταιρία NeXT Computer Inc.
- 1987: Εμφανίζεται ο Apple IIc Plus με την προσιτή τιμή των 1099 δολαρίων και ο Mac SE. Υπολογιστής χειρός Newton
- 1988: Mac IIx
- 1989: Mac SE/30, Mac IIcx και ο πρώτος Mac portable
- 1990: Mac Classic
- 1991: Mac Classic II
- 1992: PowerBook 146, Performa 200
- 1993: Workgroup server 80, Mac Color Classic II.Ο Sculley παραιτείται αλλά η Apple να πέφτει. Ο δρόμος ανοίγει σιγά σιγά για την επιστροφή του Steve Jobs.
- 1994: Power Mac 6100/60
- 1995: Mac 630 DOS compatible, H Apple χάνει την δίκη εναντίον της Microsoft γαι τα πνευματικά δικαιώματα των windows.
- 1996: Network server 500/132 , Power Mac 4400/160
- 1997: Power Mac 4400/200 PC Compatible. H μεγάλη επιστροφή του Steve Jobs.
- 1988: iMac/233: Bondi Blue
- 1999: Blue & white Power Mac G3/450 minitower
- 2001: Κυκλοφορία του Mac OS X (10.0 και 10.1), Titanium Powerbook G4, νέα γενιά iBook. Κυκλοφορία του iPod.
- 2002: Νέος iMac. Mac OS X 10.2
- 2003: iTunes Music Store. PowerMac G5. Σταδιακή αλλαγή σχεδιασμού με βάση το αλουμίνιο. Aluminum Powerbook G4. Mac OS X 10.3
- 2005: Mac OS X 10.4. Ανακοίνωση μετάβασης στην αρχιτεκτονική βασισμένη σε επεξεργαστές της Intel.
- 2006: Πρώτοι Mac με επεξεργαστές Intel.
- 2007: iPhone, Ολοκληρωση της μετάβασης σε Intel. Επέκταση του iTunes Store σε ταινίες, τηλεοπτικές σειρές
Λίγα λόγια και για την προσωπική ζωή του Steve Jobs.
Ο Steve είναι παντρεμένος με την Laurene Powell και μαζί έχουν 3 παιδιά. Ο Steve έχει ακόμα μία κόρη, την Lisa Brennan-Jobs, η οποία γεννήθηκε στις 17 Μαΐου του 1978 από την Chrisann Brennan, μία πρώην κοπέλα του Jobs. Στην αρχή η κοπέλα ανατράφηκε από τη μητέρα μόνο, καθώς ο Steve είχε αρνηθεί την πατρότητα λέγοντας πως είναι στείρος. Αργότερα όμως αναγνώρισε την Lisa , δίνοντας το όνομα της μάλιστα στον υπολογιστή Lisa που δημιούργησε η Apple το 1984.
Ο Jobs από το 2004 πάσχει από καρκίνο στο πάγκρεας και όπως ήδη θα ξέρετε ο Steve ανακοίνωσε την αποχώρηση του από το τιμόνι της Apple για έξι μήνες με σκοπό να αντιμετωπίσει τα προβλήματα υγείας.όπου εν τέλη επέστρεψε νικητής.Πολλές φορές η αλήθεια χάθηκε μέσα στο μυστήριο. Κάποιοι διαφώνησαν, κάποιοι άλλοι ξεχάστηκαν. Η εταιρία έγινε η πιο ενδεδειγμένη για να έχει γενέθλια την Πρωταπριλιά. Και αν σήμερα έχει την ηλικία, που είχε ο Γουόζνιακ όταν την ίδρυε, ακόμη και αν έχει περάσει στο στάδιο της ωριμότητας, ακόμη και αν ο πρώην χίπις, διανύοντας τα 46 του, φόρεσε κοστούμι στο τελευταίο ΜacWorld στο Τόκυο, η εταιρία μοιάζει να ζει πάντα σε ένα πρωταπριλιάτικο αστείο.
Τελευταία επεξεργασία από: thanasis, 13/06/2018 - 01:55
