Το σημερινό τεύχος του πολυαγαπημένου σας μαγκαζίνου είναι αφιερωμένο αποκλειστικά σε ένα ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ ΘΕΜΑ / ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ, το οποίο έπεσε στην αντίληψή μας νωρίς σήμερα το πρωί.
Θα σας παρουσιάσουμε λοιπόν το οδοιπορικό ενός iphone 4s (16GB black) το οποίο ήρθε και χτύπησε την πόρτα μας, ζητώντας να ακουστούν τα βάσανά του μπας και μπορέσει να σώσει έστω κι ένα κακόμοιρο άλλο μηλόφωνο κάπου!
Αλλα ας το αφήσουμε να πει αυτό την (πραγματικά συγκλονιστική) ιστορία του......
-------------------------------------------------------------------------------------
IPHONE 4S:
Το όνομά μου είναι S. 4S.
Με ξέρουν όμως καλύτερα ως Model Number 4S874305GR. Το ταξίδι μου έπρεπε να είναι μεγαλειώδες. Περήφανη καταγωγή, με σήμα το πανέμορφο μήλο, γυαλιστερό, όμορφο, πανέξυπνο (μέχρι και ομιλία διαθέτω), με σιλουέτα ουαου, και πιο γρήγορο και απο την γρηγορότερη cheetah της ζούγκλας. Μέσα στο άψογο πακέτο μου, (αυτό που ο μπαμπάς Steve αποκαλεί "the complete package"), περήφανο και έτοιμο να ευχαριστήσω τον μέλλοντα ιδιοκτήτη μου, περιμένω με λαχτάρα να δω σε ποιά χώρα θα καταλήξω, και ποιανού το καλοσυνάτο πρόσωπο θα με υποδεχτεί όταν επιτέλους θα ανοίξει το καπάκι του κουτιού μου και θα νιώσω την αντανάκλαση των παιχνιδιάρικων αχτίδων φωτός να με κάνουν να γυαλίζω ακόμη πιο πολύ!
Δεν ξέρω πού βρίσκομαι, αλλά το μαγαζί έχει πολύ κόσμο. Πολλή φασαρία. Νιώθω το κουτί μου να κουνιέται. Κάποιος με πάει κάπου. Η οθόνη μου τρίζει από αγωνία! Έφτασε επιτέλους η ώρα να αποκτήσω και γω ιδιοκτήτη? ΝΑΙ!
Ξαφνικά, μετά από πολλή ώρα ησυχίας (κατά τη διάρκεια της οποίας με πήρε λίγο το sleep mode), ένιωσα ένα ελαφρό ρεύμα αέρα, συνοδευόμενο από τον ήχο σκισίματος ζελατίνας.........Ω Στήβ μου!! Λες? Επιτέλους!! Ποιός καλός άνθρωπος να μου έτυχε? Τί θήκη θα μου πάρει? Ελπίζω σιλικόνης. Θα αισθάνομαι ΤΟΣΟ ωραία!
Θα......................
Και τότε άνοιξε το καπάκι.
"ΜΑαααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααΛΑΚΑ!"
Μετά απο τα πρώτα δευτερόλεπτα και μόλις η οθόνη μου συνήθισε την αντανάκλαση, ένιωσα το μεταλλικό μου περίβλημα να παγώνει. Από πάνω μου στεκότανε ένας χοντρός, μελαχροινός .......άνθρωπος (ας πούμε), με ένα τεράστιο μουστάκι. Δίπλα του, ένας ψηλός, καραφλός με μάτια κουμπιά, ο οποίος έμοιαζε με το ρομποτάκι του Android. "Αχ 4S874305GR μου τί σού'μελλε να πάθεις", σκέφτηκα καθώς ο νέος μου ιδιοκτήτης (ο χοντρός ονόματι Πετράκλας, απ'οτι τον αποκάλεσε ο φίλος του) άπλωσε την λιγδιάρικη χερούκλα του η οποία γυάλιζε περισσότερο κι απο μένα, να με βγάλει από το ασφαλές μου περιβάλλον.
"Ελπίζω να μου βάλει προστατευτικό οθόνης, αλλιώς δεν θα το αντέξω", σκέφτηκα.
"ΩΡΕ ΚΟΙΤΑ ΡΕ ΦΙΛΕ", είπε ο Πετράκλας σηκώνοντάς με στον αέρα σαν να είμαι η σημαία κάποιας ποδοσφαιρικής ομάδας (έτσι κάνουνε αποτι λέει το wikipedia). "Μιλάμε έχω να ρίξω τρελλό γκομενάκι με το αει-φονι εδωπέρα. Τι γαρύφαλλα και μπουζούκια και πρασινοι επιβήτορες να'ουμε. Κατσε να δεις το βράδυ!"
Ο Πετράκλας με έβαλε πάνω σε ένα τραπέζι το οποίο έμοιαζε να χει καθαριστεί πριν τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο (thank you wikipedia), και στράφηκε στο κουτί μου. Έβγαλε όλα τα πράγματα απο μέσα, και στράφηκε στον Αντροιντ, σηκώνοντας το φρύδι:
"Ρε συ, πού είναι η μπαταρία? Δεν έχει στο κουτί μέσα. Λες να την ξεχάσανε? Πεσαμε στην περίπτωση? Θα τους........."
Πριν προλάβει να περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια το τί τους έμελλε να πάθουν αυτοί που ξεχάσανε να πακετάρουν τη μπαταρία, ο Αντροιντ έκανε εναν ηχο που μάλλον γέλιο ήταν (αν και έμοιαζε με τον ήχο του αρσενικού μπαμπουίνου όταν είναι έτοιμος να ζευγαρώσει - thank you google!)
"Xαλάρωσε ρε μεγάλε, η μπαταρία είναι ήδη μεσα στο κινητό. Δεν είμαστε στο 1998."
Ο Πετράκλας ζάρωσε τα μάτια, και με πήρε να με επεξεργαστεί. "Καλα. Κάρτα microSD παίρνει?"
"Οχι, έχει ήδη χώρο μέσα. Έλα να βάλουμε την ΣΙΜ και να το ανάψουμε".
Ο Αντρόιντ βγάζει μια καινούρια μικροσιμ απο ενα φάκελο. Ο Πετράκλας την κοιτάει με μισό μάτι.
"Καλά η υπόλοιπη πού είναι?"
"Δεν υπάρχει υπόλοιπη, οι καινούριες τώρα έτσι είναι".
"Α καταλαβα. Για ναχει πιο πολύ χώρο το κινητό για εφαρμογές ε?"
Ο Αντροιντ σε αυτή τη φάση κοίταξε το ταβάνι και μουρμούρισε κάτι που αν και δεν άκουσα, φαντάστηκα και ήθελα να γελάσω (αν είχα στόμα).
"Τελος πάντων φίλε, σε αφήνω γιατί πρέπει να πάω στη δουλειά", είπε στον Πετράκλα αφού μου έβαλε (αρκετά προσεκτικά και αναίμακτα μπορώ να πω) την μικροσιμ στη θέση της.
(οχιιιιιιιιιιιιιιιιι, μη με αφήνεις μόνο μου με τον γκατζετάσχετο!!!!).
"Νασαι καλά φίλε μου, τα λέμε μετά. Θα παίξω με το μηχανηματάκι να δούμε τι καπνό φουμάρει
(ΩΧ, σκέφτηκα, δε μου αρέσει αυτό............ακόμη δεν άναψα και θα βγάλω καπνούς?
)Ο Πετράκλας αποχαιρέτησε τον Αντροιντ και επέστρεψε να με περιεργαστεί. "Για να δούμε απο πού ανάβεις", γρύλλισε.
Μετά απο ανεπιτυχείς προσπάθειες να με ανάψει από το home button, τα volume buttons και χτυπώντας την οθονη, βρήκε επιτέλους το κουμπί της εκκίνησης.
"ΩΠΑ, ένα μήλο! Αιντε να δούμε", είπε.
(Αν το λογισμικό μου μου επέτρεπε να βρίσω, θα τον είχα στολίσει περισσότερο κι απο το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο στο Rockfeller Center της Νέας Υόρκης εκείνη τη στιγμή).
Ένιωσα μια ευεξία που μόνο τα άλλα μηλόφωνα μπορούν να καταλάβουν, καθώς ο επεξεργαστής μου άρχισε να λειτουργεί, και η οθόνη μου άναψε για πρώτη φορά......Η ευεξία όμως δεν θα κρατούσε πολύ. Αυτό το ταχτοποίησε ο Πετράκλας, που άρχισε να φέρνει σβούρες τα εικονίδιά μου, πατώντας υπερβολικά δυνατά στην οθόνη μου, σε σημείο να με κάνει να θέλω να σβήσω από τα νεύρα. Και έσβησα.
"Τι έγινε τώρα? Γιατί έσβησε το σκασμένο?", φώναξε ο Πετράκλας και με ξανάναψε πατώντας το power button με τόση δύναμη που νόμιζα ότι θα μπει μέσα και θα βγει απο την υποδοχή φόρτισης.
Μετά από το μαρτύριο, ο Πετράκλας άναψε ενα λάπτοπ που εμφανίστηκε απο το πουθενά. κρυφοκοίταξα, ανάποδα όπως είμουνα και είδα ότι μπήκε σε μια ιστοσελίδα που λεγόταν κάπως iphone κάτι........hellas............Iphonehellas.
(Ευτυχώς, σκέφτηκα, ένα φόρουμ, θα μπει και θα ρωτήσει και θα του πούνε τί να κάνει, μπας και σωθώ).
Αμ δε. Ο κάτοχός μου φανηκε δυσαρεστημένος από την σελίδα και βάζοντας το τηλέφωνο σε ανοιχτή ακρόαση, πήρε τηλέφωνο έναν φίλο του.
"Ναι?"
"Ελα ρε μάγκα ο Πετράκλας είμαι"
"Ελα ρε συ, τι έγινε? Το πήρες το μήλο?"
"Το πήρα. Καλο φαίνεται, θα το τεστάρω το βράδυ στην ταβέρνα, να δω τι θα πιάσω, αν με πιάνεις"
(Εμετικά χαχανα και απο τις δυο πλευρές)
"Να σε ρωτήσω ρε συ, κάπου μπηκα τωρα σε ενα σαιτ και έλεγε για σπασίματα και εφαρμογές τζάμπα και τέτοια. Ρώτησα αν γίνεται και πως μπορώ να το σπάσω και μουπανε οτι πρέπει να το σπάσω με τον υπολογιστή, και να το συνδέσω με το καλώδιο και να κατεβάσω κάποιο ρεντ πρόγραμμα. Αληθεύει?"
"Ναι ρε συ, αυτό που σου λένε. Βαλε το καλώδιο στον υπολογιστή, άνοιξε το ρεντσνο (έτσι λέγεται το πρόγραμμα) και σπάστο το κινητό. Θα κάνει ότι θες μετά".
"Οκ ρε φίλε αντε να δούμε. Σίγουρα δε θα πάθει τίποτα?"
"Οχι ρε συ τι να πάθει. Στη χειρότερη θα του κάνουμε ένα restore και θα γίνει του κουτιού".
Ο Πετράκλας βρήκε με τη μια πως να με συνδέσει στον υπολογιστή, και απο τη χαρά μου έβγαλα έναν ηχούλη (αυτόν που ακούτε όλοι εσείς όταν συνδέετε τα τηλέφωνά σας με τα κομπιούτερ). Τον είδα να ανοίγει το ρεντσνο και ο τρόμος μου μεγάλωσε πολλάκις......
(δεν μπορεί, σκέφτηκα, κάπου θα δει ότι δεν μπορεί να με σπάσει ακόμη..........δε μπορεί........)
Και ξαφνικά, ένιωσα το digitizer μου να γίνεται μπλε, την μητρική μου να τρελλαίνεται, και είδα γραμμές κίτρινες.........Ο Πετράκλας με κάποιο τρόπο κατάφερε να φτάσει στο install cydia και έξυσε το κεφάλι του καθώς διάβαζε και τα υπόλοιπα κουτάκια.........αποφάσισε να τα τικάρει όλα (install ipad baseband, κλπ κλπ.........?!!!!!!!!!!) και πάτησε ΝΕΧΤ.
Εκεί οι γραμμές γίνανε μωβ, πράσινες, βιολετί, και η οθόνη μου άρχισε να τρέμει.
Ο Πετράκλας ετριψε το μουστάκι του, σκεπτικός για μια στιγμή.
"Τι μου είπε ρε γαμώτο αυτός ο νίκος στο φόρουμ............να το συνδέσω με το καλώδιο και να τρέξω το πρόγραμμα και μετά να το σπάσω με τον υπολογιστή".
"Α!".
Και με το "α", παίρνει ο Πετράκλας το λάπτοπ, το σηκώνει ψηλά, και μου κοπανάει μια τόσο δυνατή, που πήγα μέχρι τον Steve και ξαναγύρισα.
Σκοτάδι. Κούνημα και σκοτάδι
"ΟΧΙ ΡΕ Π*&*(&$*#(^&*($%#&^*(%&#*^(&%*^ ΜΟΥ".
Μέσα στο σκοτάδι, ίσα που άκουγα τον Πετράκλα να βρίζει.........και να παίρνει τηλέφωνο.
"Γιάννο, Πετράκλας εδώ"
"Ελα ρε φίλε, τί έγινε τοσπασες?"
"Ρε συ, έγινε θρύψαλλα όμως. Πως μπορούμε να το κάνουμε του κουτιού?"
"Κατσε ρε, τι θρύψαλλα? Δε μας τα λες καλά"
"Εκανα αυτό πουπες". Και ο Πετράκλας είπε στον Γιάννο τη διαδικασία που έκανε.
"Τι λες ρε μπαρούφα είσαι σοβαρός? Δεν πας καλά μου φαίνεται, για Δαφνί είσαι", άρχισε να φωνάζει ο Γιάννος από την άλλη μεριά του τηλεφώνου......"Μα πας καλά? Έριξες το λαπτοπ πάνω στο μήλο
?""Αφού είπες να το σπάσω με τον υπολογιστή ρε )^(*#)($^*)#$(^*%^ (fill in the blanks).......*()*(%$)*^#$ την κενωνία μου. Τωρα τί κάνουμε?"
"Γρήγορα τηλέφωνο στο μαγαζί, πες τους ότι σου πεσε κι έσπασε, και τι να κάνεις. Έρχομαι απο κει να πάμε παρέα".
"Ελα σε περιμένω. ΠΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ τί έκανα ο *()^*#()%^*()%#*(^)%#*^, θα χάσω και τα γκομενάκια σήμερα. γ$#^*%$(#&^*( την *(^%)#*(^)*%^".
Αισθανόμουν λες και είμουν στην άβυσσο.........έβλεπα καλωδιάκια να φεύγουν, βίδες να επιπλέουν, κομμάτια από γυαλί να πετάνε απο πάνω μου.........
u
"I'm s-o-r-r-y....I d-o-n-t u----n----d----e--r-s-t-a-n-d w-h-a-t y----o----u------- w-a-n-t", ακούστηκε η απόμακρη φωνή της Σίρι, πιο μπάσσα απο τον Πετράκλα και μιλώντας αργά.....πολύ αργά...ώσπου όλα έσβησαν.......
"Ναι καλσπέρ. Βον-νταφον?"
"Μάλιστα κύριε, πως μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε?"
"Πήρα ένα αει-φον σήμερα, το καινούριο το μοντέλο απο σας"
"Ναι κύριε, το 4s. Πολύ καλή επιλογή, σας συγχαίρω. Πώς το βλέπετε μέχρι στιγμής? Υπάρχει κάποιο πρόβλημα?"
"Ναι υπάρχει.....το σπασα. Για πες ρε φιλαράκι τι μπορούμε να κάνουμε?"
"Πως το σπάσατε δηλαδή?"
"Ε....έπεσε ενα κάδρο πάνω του κι έγινε γιαπί το κινητάκι. Βοήθειααααααααααα"
"Εντάξει κύριε, μπορείτε να το φέρετε και να το δώσουμε στο σέρβις, θα κοστολογηθεί η ζημιά και θα επισκευαστεί με το κατάλληλο αντίτιμο, εφόσον βέβαια συμφωνήσετε ως προς το κόστος"
"ναι ναι καλα ρε φίλε, έρχομαι απο κει".
Ο Πετράκλας με μάζεψε, με έχωσε στο κουτί μου και όπου φύγει φύγει............
ΤΕΛΟΣ ΜΕΡΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥ...........
(Αυριο το ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ)
